Budowa i charakterystyka płyty kompaktowej

Nie bez powodu płyta kompaktowa zyskała grono swoich miłośników. Przez lata, do momentu pojawienia się przenośnej pamięci masowej, królowała na listach najpopularniejszych nośników muzyki.

Czynnikiem, który znacznie wpłynął na jakość CD jest jej pojemność i rozmiar. Klasyczna płyta kompaktowa pomieścić może ponad siedemdziesiąt minut nagrań, a więc nawet 650 MB! Na rynku powstały jednak nowocześniejsze płyty odpowiadające coraz to bardziej wymagającym użytkownikom. Niektóre z nich gromadzić mogą 700, 800 MB, a nawet 1,4 GB! Wykorzystanie tak pojemnych CD wymaga jednak posiadania odpowiednich, nowoczesnych odtwarzaczy. Chcąc mówić o rozmiarach CD należy podać jej konkretne wymiary - ma ona średnicę 12 cm, grubość 1,2 mm oraz wagę około piętnastu gramów. Spirala z danymi zapisanymi na płycie liczy około pięć i pół kilometra! Ten rodzaj nośnika jest więc łatwy w transportowaniu, nie sprawia trudności oraz kryje w sobie duże pokłady pamięci.Początkowo trwałość kompaktów była niezaprzeczalnie wysokiej jakości. W latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych, gdy CD pojawiało się dopiero w studiach i w domach, ich trwałość określana była nawet na kilkaset lat. Niestety, w momencie spopularyzowania płyty kompaktowej oraz produkcji większej ilości owych compact disców, spadła ich jakość i dziś trwałość szacowana jest na zaledwie dekady.

CD wykonane są z płytki z poliwęglanu pokrytej cienką warstwą aluminium. Zawarte na niej (w postaci mikrorowków) dane odczytywane są laserem półprzewodnikowym o długości fali 780 nm. Zapis ten składa się w spiralę łączącą środek płyty z jej brzegiem. W budowie płyty kompaktowej wyróżnić można warstwę przeźroczystą, laser, obszar mocowania, miejsce zbioru danych i warstwę zabezpieczającą.