Magnetofon to urządzenie przeznaczone zapisywania i odtwarzania dźwięku na taśmie magnetycznej. W tym artykule uwagę poświęcę historii tego odtwarzacza muzyki.
Pierwotny magnetofon posiadał stalowy drut pełniący rolę nośnika. Skonstruował go w roku 1898 Valdemar Poulsen - wynalazca z Danii - który nazwał go telegrafonem. Kolejną wersję znanego nam magnetofonu stworzył Ludwig Blattner trzydzieści lat później. Drut zastąpiony został wówczas stalową taśmą. W latach trzydziestych po raz pierwszy rozgłośnia BBC w Anglii nadała program nagrywany na taśmie magnetofonowej. W tym celu użyto dużego magnetofonu z taśmą Marconi-Stille. Wynalazek ten przesuwał taśmę z prędkością dziewięćdziesięciu metrów na minutę! Umiejscowiono go w zamkniętym pomieszczeniu, aby zniwelować możliwość zerwania się dynamicznie obracającej się taśmy. Zagwarantowało to powstaniem dźwięku o wysokiej częstotliwości. Od drugiej dekady dwudziestego wieku Austriak Fritz Pfleumer prowadził różnorodne doświadczenia, pokrywając drobinkami żelaza coraz to nowsze materiały. W roku 1927 zdecydował się wykorzystać do tego eksperymentu cienki papier, co zaowocowało powstaniem taśmy magnetofonowej! W roku 1932 odsprzedał swój patent firmie AEG, która przy współpracy z IG Farben stworzyła pierwszy Magnethopon K1. Jakość brzmienia tego wynalazku okazała się jednak nienajlepsza i magnetofon utracił możliwość odtwarzania muzyki. Wówczas na ratunek starej konstrukcji przybył Walter Weber - niemiecki inżynier, który w roku 1939 zmienił jego budowę, tworząc znaną nam wersję magnetofonu odtwarzającego wysoką jakość dźwięku.Do momentu ukazania się odtwarzaczy CD magnetofon pełnił rolę jednego z najpopularniejszych nośników muzyki. Choć dziś ich popularność znacznie spadła, to wciąż są produkowane oraz używane.