MiniDisc to dyskowy nośnik danych cyfrowych wykorzystywany do zapisu dźwięku. Historia MD sięga roku 1991, wówczas technologię tę wprowadziła firma Sony. Choć dwa lata później próbowano zastosować MD Data służący do przechowywania danych z komputera, to ostatecznie plan nie powiódł się.
MiniDisc podzielić można na tłoczone i nagrywalne. Budowa tych pierwszych jest znacznie zbliżona do płyt CD, MD nagrywalne zaś wykorzystują zapis magnetooptyczny i daje możliwość zapisania dźwięku wiele razy. Sygnał audio kompresowany jest w formacie ATRAC, najnowsza jego wersja wprowadzona przez Sony to typ "S". Wkrótce dodano kolejny format zapisu - MDLP (MidiDisc Long Play), dzięki któremu zapis muzyki może być nawet dwa razy lub czterokrotnie dłuższy (w zależności od jakości płyty). W przypadku klasycznego trybu SP prędkość przesyłania dźwięku wynosi 292 kbit/sek przy wykorzystaniu kodowania stereo z oddzielnymi kanałami, dla LP2 - 132 kbit/s z kanałami stereo, zaś dla LP4 66 kbit/s i kodowanie joint stereo. Każdy z wymienionych trybów różni się jakością brzmienia, ostatni z nich nadaje się do zapisu mowy lub odczytywania dźwięku przez niższej technologii urządzenia.